Saturday, September 7, 2013
yine yeni yeniden...
Ayagimiz cok ugurlu! Burada hangi eve tasindiysak senesine kalmadan satista... Gecen evsahibi Japonya'dan oglum gelecek dedi, ciktik, haftasina ev satildi. meger oglu emlakciymis... Bu seferki evimiz acik arttirmada...yarim milyon dolari verenin elinde kaliyo... milyon dolarciklarimiz olmadigi icin bizim elimizde kalamadi... Iki sene icindeki ucuncu evimize tasinma asamasindayiz... Kutu kutu pense, elmami yerse durumu hakim evde bu aralar. Kutulardaki en kucuk bosluklari, tetristeki bloklari yerlestirir gibi itinayla dolduruyorum, cikacak dortlu uzun cubuklari dort gozle bekliyorum.
Ote yandan, buyuk tasinmaya iki elin parmagindan az gun kalmisken, esimden gelen "cok guzel kar varmis, dagda yuruyuse gidelim mi?" sorusuna karsilik bes dakika sonra kapida hazir bekliyorsam, ev hanimligi kimligimi oturup bir sorgulamam gerekir... ama ben biliyorum ki isleri halletme yetenegim yumurta ve kapi denklemiyle dogru orantili... muhtac oldugum motivasyon damarlarimdaki asil Turk genlerinde mevcut.
Subscribe to:
Comments (Atom)
